Anatolia:
Anatolia odnosi się do całej azjatyckiej części Turcji, która stanowi około 97% powierzchni kraju. Dlatego zamiast Anatolii często używa się nazwy „Azja Mniejsza”. Geograficznie Anatolia może być zaklasyfikowana jako turecki podobszar należący do Bliskiego Wschodu. Dwukrotnie większy od Republiki Federalnej Niemiec, rozciąga się na terenie całego kraju i obejmuje dystans ok. 10 tys. 2000 km od Morza Egejskiego na zachodzie do granicy irańskiej na wschodzie. Na osi północ-południe, od wybrzeża Morza Czarnego do Morza Śródziemnego, rozpiętość wynosi około 800 km. Chociaż kraj ma duży obszar, duże części Anatolii są bardzo słabo zaludnione.

Góry i geologia:
Anatolijski region górski jest determinowany głównie przez strukturę gór Taurus. To jest około. Długi na 1500 km i charakteryzujący się złożonym systemem łańcuchów górskich, który rozciąga się głównie na południowy zachód i wschód kraju. Szczególnie na wschodzie, w górzystym regionie wokół jeziora Van, góry mogą się rozproszyć i oferują liczne szczyty o wysokości od 3000 do 4000 metrów. Do tego dochodzi pradawny wpływ aktywności wulkanicznej, która utworzyła ogromne masywy górskie z wyżynnych równin w tym regionie. Dopiero dzięki tym naturalnym zjawiskom powstały najwyższe góry dzisiejszej Turcji, w tym Süphan (4058 m) i Ararat (5137 m). Ararat jest jedynym szczytem kraju o wysokości 5000 m, wyprzedzając najbliższego konkurenta, Uludoruk Tepesi (4135 m), o nieco ponad 1000 m.

Klimat:
Klimat wokół miasta Van charakteryzuje się wpływami kontynentalnymi przez cały rok. Oznacza to, że lata są czasami bardzo ciepłe i suche, a zimy wyjątkowo śnieżne. Temperatury również podlegają silnym wahaniom i spadają poniżej -30 stopni Celsjusza we wschodniej części kraju. Zimą napływa chłodne powietrze, zwłaszcza z północy, co zapewnia długie i obfite opady śniegu. Zjawisko to jest również określane jako „śnieg z efektem jeziora”. Tak więc wschód Anatolii oferuje nam idealne i stabilne warunki narciarskie z dużą ilością śniegu w miesiącach zimowych.